زیرساخت ها و آمادگی اساتید جهت پیاده سازی آموزش الکترونیک: مورد دانشگاه علوم پزشکی قزوین

مقدمه: فرایند آموزش به عنوان یکی از پایه های مهم توسعه در جوامع بشری می باشد. ظهور علم فن آوری اطلاعات با ایجاد روش های متنوع، فرایند آموزش را تحت تأثیر قرار داده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی زیرساخت ها و آمادگی اساتید دانشگاه علوم پزشکی قزوین جهت پیاده سازی آموزش الکترونیک می باشد. روش ها: در این مطالعه توصیفی از یک پرسشنامه با مقیاس لیکرت که در 5 زیر حیطه آمادگی فرهنگی، بستر تکنولوژی، دانش، پذیرش دانشجویان و دسترسی طبقه بندی شده بود، جهت بررسی آمادگی 70 نفر از اعضای هیأت علمی استفاده شد. آمادگی زیرساخت های تکنولوژی، برنامه استراتژیک، چارت سازمانی، تجهیزات، تهیه محتوا و وضعیت منابع نیز با یک چک لیست ارزیابی گردید. نتایج: میانگین نمره آمادگی برای راه اندازی آموزش الکترونیک در حیطه های مختلف، به ترتیب 37/0±36/3 برای آمادگی فرهنگی، 49/0±7/2 بستر تکنولوژی، 38/0±69/3 دانش، 66/0±30/3 پذیرش دانشجویان و 77/0±96/1 برای دسترسی بود. نمره پذیرش آموزش الکترونیک در زنان به طور معناداری بیشتر بود. هشتاد درصد از افراد زیرساخت های مربوط به دسترسی و 90% ایشان زیرساخت های مربوط به وضعیت نیروی انسانی را مهم ترین مشکلات در بخش زیرساخت ها معرفی کردند. نتیجه گیری: به طور کلی وضعیت پذیرش آموزش الکترونیک در دانشگاه علوم پزشکی قزوین مطلوب است؛ هر چند ضعف زیرساخت ها شامل نیروی انسانی، دسترسی و تخصیص عادلانه منابع مالی به عنوان عوامل بازدارنده راه اندازی آموزش الکترونیک می باشند. با توجه به نگرش مثبت به این شیوه آموزشی، می توان با تمرکز بر روی این موارد نسبت به راه اندازی آموزش الکترونیک در دانشگاه اقدام کرد.